کاوش موضوع مشارکت مردمی

مشارکت در جامعه محلی یعنی فرایند به‌کارگیری توانمندیهای فردی یا گروهی ذینفعان برای دستیابی به یک هدف گروهی. در این فرایند، رفتار آگاهانه، خواست جمعی، پذیرش جمعی، انتخاب و وجود نیازهای مشترکت اهمیت دارند. آنچه در یک فرایند مشارکت موفق مهم است احساس نیاز برای حل یک مشکل، شناخت آن مشکل و احساس نیاز به همکاری گروهی با توجه به میزان دانش و توانمندی افراد و شناخت آنان از توانایی‌ها و امکانات موجود و حداکثر استفاده از آنهاست. اگر به مشارکت به مثابه یک حق (نگاه کنید به ماده ۲۷ اعلامیه جهانی حقوق بشر) بنگریم، متوجه می‌شویم که تک تک انسان‌ها مطابق با اعلامیه جهانی حقوق بشر حق دارند که در تعیین سرنوشت خود مشارکت کنند. مشارکت در یک اجتماع محلی از حساس شدن آغاز می‌شود که نخستین پله مشارکت است. پله بعدی آگاه شدن و دانستن است. مردم در یک جامعه محلی حق دارند که از اتفاقاتی که در اجتماع آنها می‌افتد با خبر باشند. پله بعدی، مشاوره و ارائه نظر از سوی مردم است. افراد در یک جامعه محلی در جلسات گروهی شرکت می‌کنند و نظرات خود را مطرح می‌کنند. آنان در این مرحله نیازهای خود را در اجتماع محلی فهرست می‌کنند و درباره اولویت‌ها سخن می‌گویند. گاه در این مرحله کمیته‌ها یا ساختارهایی شکل می‌گیرد. پله بعدی، نقش پذیری و مشارکت در فعالیت‌های اجرایی است. بعد از آن وارد پله‌ای می‌شود که می‌توان آن را "درگیر شدن فرد در جریان کار" نامید، به گونه‌ای که دیگر جزئی از فرایند محسوب می‌شود و نمی‌توان او را از این فرایند جدا کرد. وارد شدن در این فرایند، به معنای توانمند شدن مردم در جامعه محلی است. اگر شناسایی نیاز مردم در سطح محلی توسط خود آنان به اقدام محلی بینجامد منجر به مشارکت برای برآورده شدن نیاز می‌گردد در عین حال که ممکن است نیاز منجر به تقاضا یا مطالبه شود اما مشارکتی را به وجود نیاورد. در تمام جریان مشارکت، تلاش تسهیل‌گر این است که مردم محلی نیازهای خود را بشناسند، اولویت بندی کنند و خود برنامه‌ای را برای تحقق آن نیاز طراحی کنند بدون اینکه نیازهای تبدیل به مطالبات شود. در واقع نتیجه فعالیت‌های توانمندسازی محلی، باید اقدام محلی برای رفع نیازهای محلی باشد. مشارکت عمومی عبارت است از مشارکت افراد با ساختارها و نهادهای مختلف دموکراسی، از جمله رای دادن، تماس با نماینده سیاسی، مبارزات انتخاباتی و لابی، و شرکت در رایزنی ها و تظاهرات. مشارکت شهروندان می‌تواند در مورد تغییر نحوه تعامل افراد (به عنوان سیاستمداران، توسعه‌دهندگان و شهروندان) با یکدیگر برای اتخاذ تصمیمات کلیدی باشد. راه‌های زیادی برای مشارکت مردم محلی در فرآیند تصمیم‌گیری وجود دارد. به طور مثال، شری آرنشتاین در سال 1969 در مورد مشارکت شهروندان در فرآیند برنامه ریزی، "نردبان مشارکت شهروندان" را توصیف کرد که نشان‌دهنده ‌پله‌های مشارکت (از کمترین سطح مشارکت تا بالاترین سطح مشارکت)است. این نردبان راهنمایی است برای دیدن اینکه چه کسی در زمان تصمیم گیری های مهم قدرت دارد و چگونه می‌توان به بهترین حالت مشارکت عمومی رسید. این نردبان، 8 پله دارد که به ترتیب از کمترین سطح مشارکت تا بالاترین سطح به شرح زیر هستند. 1- فربیکارانه ۲. روان درمان‌گرایانه (این دو سطح غیر مشارکتی هستند) ۳-اطلاع‌رسانی ۴-مشاوره ۵-جایگاه بخشی ( این سه سطح نمایشی هستند) ۶-شراکت ۷- تنفیذ قدرت ۸- کنترل شهروندی (این سه سطح بالاترین سطوح مشارکتی هستند)... بیشتر در ویکی پدیا